Αναλαμβάνουμε τώρα το καθήκον να εντοπίσουμε την απάντηση στα αινίγματα συνοχής που αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες στους διάφορους τομείς της έρευνας. Η απάντηση, θα δούμε, είναι η παρουσία στη φύση του ενεργού και αποτελεσματικού είδους πληροφορίας - «δια-πληροφορίας» - που συνδέει όλα τα πράγματα στο σύμπαν και δημιουργεί μια στιγμιαία σύνδεση μεταξύ τους. Αυτός είναι ο «κρίσιμος επιστημονικός μύθος» που υπόσχεται να λύσει τα αινίγματα της συνοχής και να βάλει τα θεμέλια για μια θεωρία που είναι πραγματικά μια θεωρία των πάντων.
Η επισκόπηση μας για τα αινίγματα που προέκυψαν στα πλαίσια της επιστήμης έχει ετοιμάσει το έδαφος για να ανακαλύψουμε τη βάση για μια επιστημονικά θεμελιωμένη Θεωρία Των Πάντων (ΘΤΠ). Έχουμε αποκτήσει μια σημαντική εικόνα. Έχουμε βρει ότι για να εξηγήσουμε έναν αυξανόμενο αριθμό πραγμάτων και διαδικασιών που είναι αναμφίβολα πραγματικά και πιθανόν να είναι θεμελιώδη, πρέπει να προστεθεί ένας νέος παράγοντας στο ρεπερτόριο των νόμων και των εννοιών της σύγχρονης επιστήμης. Ποιος είναι αυτός ο νέος παράγοντας; Ας δούμε τα κύρια ευρήματα:
· Εκπληκτικά στενές συνδέσεις υπάρχουν στο επίπεδο του κβαντικού: κάθε σωματίδιο που έχει καταλάβει ποτέ την ίδια κβαντική κατάσταση με ένα άλλο σωματίδιο παραμένει συσχετισμένο με αυτό με έναν μυστηριώδη, μη ενεργειακό τρόπο.
· Το σύμπαν στο σύνολό του εκδηλώνει λεπτομερείς συνδέσεις που αψηφούν την λογική εξήγηση.
· Η μετα-Δαρβινική εξελικτική θεωρία και η κβαντική βιολογία ανακαλύπτουν εξίσου αινιγματικές συνδέσεις εντός του οργανισμού, καθώς και μεταξύ του οργανισμού και του περιβάλλοντος του.
· Οι συνδέσεις που έρχονται στο φως στα πιο μακρινά σημεία της έρευνας της συνειδητότητας είναι εξίσου παράξενες: είναι συνδέσεις μεταξύ της συνείδησης ενός ατόμου και του νου και του σώματος ενός άλλου.
Οι συνδέσεις αυτές υποδεικνύουν συνδέσμους μεταξύ των σωματιδίων που αποτελούν την υλική ουσία του σύμπαντος, καθώς επίσης και μεταξύ των τμημάτων ή των στοιχείων των ολοκληρωμένων συστημάτων που αποτελούνται από τα σωματίδια. Οι σύνδεσμοι βελτιστοποιούν τα σωματίδια και τα στοιχεία των συστημάτων, δημιουργώντας μεταξύ τους συνοχή που υπερβαίνει τον χώρο και τον χρόνο.
Οι εκπληκτικές «μη τοπικές» μορφές συνοχής εμφανίζονται σε πεδία τόσο διαφορετικά όσο η κβαντική φυσική, η κοσμολογία, η εξελικτική βιολογία και η έρευνα της συνειδητότητας. Μερικοί φυσικοί υποδηλώνουν ότι η μη τοπικότητα μπορεί να είναι στην πραγματικότητα η βαθύτερη πραγματικότητα. Ο καθημερινές, «κλασικές» ή «χωρίς συνοχή» όπως αποκαλούνται, καταστάσεις (καταστάσεις όπου τα πράγματα έχουν μια μοναδική τοποθεσία και ένα μοναδικό σύνολο φυσικών χαρακτηριστικών) μπορεί να εμφανίζονται απλώς ως συνέπεια του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με μεσαίου μεγέθους πράγματα - πράγματα που δεν είναι ούτε τόσο μικρά όσο τα κβάντα ούτε τόσο μεγάλο όσο ο Κόσμος.
Ανεξάρτητα από την αλήθεια τέτοιων εικαστικών, είναι σαφές ότι η μη τοπική συνοχή έχει σημαντικές επιπτώσεις. Σηματοδοτεί ότι δεν υπάρχει μόνο ύλη και ενέργεια στο σύμπαν, αλλά και ένα πιο λεπτοφυές αλλά πραγματικό στοιχείο: ένα στοιχείο που συνδέεται και το οποίο παράγει τις παρατηρούμενες σχεδόν στιγμιαίες μορφές συνοχής.
Ο εντοπισμός αυτού του συνδετικού στοιχείου θα μπορούσε να λύσει τα αινίγματα στην πρώτη γραμμή της επιστημονικής έρευνας, και να δείξει το δρόμο προς ένα πιο γόνιμο σύστημα σκέψης. Μπορούμε να κάνουμε το πρώτο βήμα προς αυτόν τον στόχο επιβεβαιώνοντας ότι η πληροφορία είναι παρούσα και διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο σε όλους τους κύριους τομείς της φύσης. Φυσικά, η πληροφορία που υπάρχει στη φύση δεν είναι η καθημερινή μορφή πληροφορίας αλλά ένα ιδιαίτερο είδος: είναι η «δια-πληροφορία» - η ενεργή, φυσικά αποτελεσματική ποικιλία που «διαμορφώνει» τον παραλήπτη, είτε αυτός είναι ένα κβάντο, ένας γαλαξίας, ή ένα ανθρώπινο όν.
(Απόσπασμα από την 3η συνάντηση του ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥ σεμιναρίου «Επιστήμη, Ακασικό Πεδίο, και Ακασική Εμπειρία».)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου