Η Δημιουργικότητα σε Διαφορετικές Κοσμοθεωρίες

  O επιστημονικός υλισμός έχει διαμορφώσει τη σύγχρονη επιστήμη και τη δυτική κοινωνία κατά το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 100 χρόνων. Δίνοντας έμφαση στον εξωτερικό κόσμο, ο υλισμός έχει αποκλείσει την πραγματικότητα των εσωτερικών εμπειριών μας του αισθήματος, του νοήματος και της διαίσθησης. Γεγονός που με τη σειρά του έχει περιθωριοποιήσει τις τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες, την ηθική, τη θρησκεία και την πνευματικότητα. Στην πραγματικότητα, την ίδια τη συνειδητότητα μας – τόσο στην εκπαίδευση, όσο και στην κοινωνία γενικότερα. Ο Θεός έχει θεωρηθεί ως αυταπάτη και σε ένα κύμα κυνισμού ο κόσμος έχει χάσει όχι μόνο τη θρησκευτική του πίστη αλλά και την πίστη του σε άυλες αξίες - την αγάπη, την καλοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ομορφιά και ακόμα και την αλήθεια.

     Η σύγχρονη επιστήμη προήλθε από τον αγώνα της να απελευθερωθεί από το θρησκευτικό δόγμα του μεσαιωνικού Χριστιανισμού: ένας οργισμένος Θεός που κυβερνάει τον ουρανό, αποδίδοντας ανταμοιβές και τιμωρίες όταν πεθαίνουμε. Δυστυχώς, η υλιστική φιλοσοφία της επιστήμης είναι επίσης δόγμα. Μην αμφιβάλετε καθόλου γι' αυτό. Δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι όλα είναι ύλη. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλές αποδείξεις για το αντίθετο.

     Ένα δόγμα λοιπόν έδωσε τη θέση του σε ένα άλλο: ότι η συνειδητότητα ​​είναι λειτουργική, μόνον στα λόγια. Ότι η ψυχολογία του ασυνείδητου είναι ανόητες προκαταλήψεις. Ότι νους είναι μόνον ο εγκέφαλος. Ότι δεν υπάρχει τίποτα για τα συναισθήματα και τις διαισθήσεις, εκτός από την αξία που προκύπτει από το ρόλο τους στη Δαρβινική εξέλιξη. Ότι δεν υπάρχει τίποτα όσον αφορά τον εαυτό εκτός από την ψυχοκοινωνική και γενετική μάθηση.

     Αν ο εαυτός δεν υπάρχει, εάν η συνειδητότητα ​​είναι αυταπάτη, αν δεν υπάρχει άλλη πηγή αιτιώδους συνάφειας εκτός από την υλική αλληλεπίδραση, πώς μπορούμε να κάνουμε το απόλυτο δημιουργικό βήμα; Πώς μπορούμε να κάνουμε βαθιές αλλαγές στους εαυτούς μας; Για να κατανοήσουμε την ανθρώπινη δημιουργικότητα χρειαζόμαστε ένα νέο σύστημα σκέψης που περιλαμβάνει τόσο την ύλη όσο και τη συνειδητότητα. Πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλα τα είδη της ανθρώπινης εμπειρίας – τις αισθήσεις, το συναίσθημα, τη σκέψη και τη διαίσθηση. Έχουμε ανακαλύψει ένα τέτοιο σύστημα σκέψης. Το ονομάζουμε επιστήμη μέσα στη συνειδητότητα. Βασίζεται στην Κβαντική Φυσική και στη μεταφυσική που θέτει τη συνειδητότητα ​​ως τη βάση όλης της ύπαρξης.

     Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το να αποδεχτούμε τις επιπτώσεις της Κβαντικής Φυσικής σημαίνει να κάνουμε μια βασική αλλαγή στην επιστημονική κοσμοθεωρία μας, από την υπεροχή της ύλης στην υπεροχή της συνειδητότητας.

(Απόσπασμα από την 4^η συνάντηση του σεμιναρίου «Κβαντική Δημιουργικότητα»)

Μπορείτε να βρείτε την συνάντηση μας σε αυτόν τον σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/watch?v=SmKpFz2oh_k