Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΣΗΣ

Ένα σημαντικό τμήμα του Γ μέρους είναι αυτό που ο Shinzen Young αποκαλεί «Επιστήμη της Φώτισης». Με την έννοια επιστήμη, εννοώ ένα πείραμα που μπορεί να αναπαραχθεί από οποιονδήποτε. Ο διαλογισμός είναι κάτι που κάνουν τα ανθρώπινα όντα σε όλο τον κόσμο εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν γίνεται σωστά, υπό την καθοδήγηση ενός ειδικευμένου δασκάλου, τα αποτελέσματα είναι - σε κάποιο βαθμό - προβλέψιμα. Η επιστήμη μπορεί επίσης να αναφέρεται σε ένα δομημένο σώμα γνώσης, το οποίο αντιπροσωπεύει σίγουρα το μονοπάτι του διαλογισμού.

    

Το άλλο ουσιαστικό στον τίτλο είναι η «φώτιση». Ο ορισμός της φώτισης είναι διαβόητα περίπλοκος. Σχεδόν οτιδήποτε πούμε γι’ αυτό, ανεξάρτητα από το πόσο αληθινό, μπορεί επίσης να είναι παραπλανητικό. Τούτου λεχθέντος, εδώ είναι ένα σημείο από όπου μπορείτε να ξεκινήσετε: μπορείτε να σκεφτείτε τη φώτιση ως ένα είδος μόνιμης αλλαγής στον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα, που προκύπτει μέσω της άμεσης συνειδητοποίησης ότι δεν υπάρχει κανένα πράγμα που λέγεται «εαυτός» μέσα σας.

     Παρατηρήστε ότι δεν λέω ότι δεν υπάρχει εαυτός, αλλά μάλλον όχι κάποιο πράγμα που λέγεται εαυτός. Φυσικά, υπάρχει σίγουρα μια δραστηριότητα μέσα σας που ονομάζεται προσωπικότητα, μια δραστηριότητα του εαυτού. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό από ένα πράγμα που λέγεται εαυτός. Ο διαλογισμός αλλάζει τη σχέση σας με την αισθητηριακή εμπειρία, συμπεριλαμβανομένων των σκέψεών σας και των αισθήσεων του σώματος. Σας επιτρέπει να βιώσετε σκέψεις και αισθήσεις του σώματος με καθαρό και ξεμπλοκαρισμένο τρόπο. Όταν η αισθητηριακή εμπειρία του νου-σώματος γίνει αρκετά σαφής και ανεμπόδιστη, παύει να είναι ένα άκαμπτο πράγμα που φυλακίζει την ταυτότητά σας. Ο αισθητήριος εαυτός γίνεται ένα άνετο σπίτι, όχι ένα κελί φυλακής. Αυτός είναι ο λόγος που η φώτιση αναφέρεται μερικές φορές ως απελευθέρωση. Συνειδητοποιείτε ότι η εμπειρία του εαυτού ως πράγμα είναι ένα κατασκεύασμα που προκαλείται από την εμπειρία του νου-σώματος.

     Η εμπειρία της ανυπαρξίας του εαυτού μπορεί επίσης να περιγραφεί ως η εμπειρία του αληθινού εαυτού ή της βαθύτερης ψυχής. Μπορείτε να τον ονομάσετε ανύπαρκτο εαυτό, αληθινό εαυτό, μεγάλο εαυτό, ελαστικό εαυτό, απελευθέρωση, φύση ή αληθινή αγάπη - μπορείτε να το ονομάσετε οτιδήποτε θέλετε. Το σημαντικό δεν είναι τόσο πώς θα το αποκαλέσετε, αλλά να ξέρετε γιατί είναι σχετικό με τη ζωή σας και πώς μπορείτε να φτάσετε εκεί.

     

 Μερικές φορές αυτή η συνειδητοποίηση συμβαίνει ξαφνικά. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, η φώτιση προκύπτει χωρίς να φαίνεται συνήθως στους ανθρώπους. Μερικές φορές δεν συνειδητοποιούν πόσο φωτισμένοι έχουν γίνει με την πάροδο του χρόνου επειδή σταδιακά έχουν εγκλιματιστεί.

     Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: η φώτιση είναι πραγματική. Όχι μόνο είναι αληθινή, αλλά είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί από τους φυσιολογικούς ανθρώπους μέσω της συστηματικής εξάσκησης του διαλογισμού. Η οπτική που έχω επιλέξει σε αυτό το πρότζεκτ είναι να περιγράψω ξεκάθαρα τη φώτιση και να την παρουσιάσω ως εφικτό στόχο για τους απλούς ανθρώπους.

     Έτσι, η αντίληψη του εαυτού - τι είναι και πώς προκύπτει - είναι κεντρική για την επιστήμη της Φώτισης.

     Η πνευματική πρακτική συχνά περιγράφεται ως ένα είδος μονοπατιού με αναγνωρίσιμα στάδια. Αλλά μια τέτοια προσέγγιση μιας πρακτικής-σαν-μονοπάτι μπορεί να περιλαμβάνει κάποιες παγίδες. Σε απλή γλώσσα, η λέξη «μονοπάτι» υποδηλώνει ένα σημείο εκκίνησης, έναν προορισμό και μια απόσταση που χωρίζει τα δύο. Αλλά αν η φώτιση σημαίνει να συνειδητοποιήσεις πού βρισκόσουν πάντα, τότε η απόσταση μεταξύ του σημείου εκκίνησης και του προορισμού πρέπει να είναι μηδενική, σε αντίθεση με την ίδια την έννοια του μονοπατιού.

     Επιπλέον, όταν περιγράφουμε την πνευματικότητα ως μονοπάτι, αυτό δημιουργεί αμέσως κάθε είδους λαχτάρα, αποστροφή, σύγχυση και μη βοηθητικές συγκρίσεις. Οι άνθρωποι επιθυμούν να ήταν σε κάποιο άλλο μέρος στο μονοπάτι και αγωνίζονται να φτάσουν εκεί. Όταν σκεφτόμαστε την πνευματικότητα ως μονοπάτι, δημιουργούμε την ιδέα της Φώτισης ως ένα αντικείμενο εκεί έξω στο μέλλον, χωριστά από τον εαυτό μας.

     Ως δάσκαλοι, είμαστε καταραμένοι εάν το κάνουμε και καταραμένοι εάν δεν το κάνουμε. Εάν περιγράψουμε μια πορεία προς τη φώτιση, αυτό οδηγεί στα προαναφερθέντα προβλήματα. Εάν δεν καταφέρουμε να περιγράψουμε μια πορεία, οι άνθρωποι δεν θα έχουν κίνητρα ή κατεύθυνση και δεν θα είναι ευαίσθητοι στα κριτήρια αξιολόγησης. Δεν θα ξέρουν πώς να κάνουν την καλύτερη χρήση των σημείων προόδου. Δεν θα ξέρουν πώς να αναγνωρίζουν τα παράθυρα των ευκαιριών όταν τα παρουσιάζει η φύση.

     Επομένως, το να διδάσκεις τη φώτιση είναι να παραπλανάς τους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά, το να μην διδάσκεις τη φώτιση είναι επίσης να παραπλανάς τους ανθρώπους. Θα μπορούσατε να πείτε ότι το να είσαι δάσκαλος σημαίνει ότι είσαι πρόθυμος να φορτωθείς κάποιο κακό κάρμα σε αντάλλαγμα μεγαλύτερου καλού κάρμα.

  Απόσπασμα από την 1^η συνάντηση του Γ κύκλου των ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ διαδικτυακών σεμιναρίων με τίτλο «Η Επιστήμη της Προσωπικής Μεταμόρφωσης».

Μπορείτε να βρείτε την συνάντηση μας εδώ: